Liggen op een yogamat...

Ritsel, ritsel.. kraaaaaaaak… rtsjj….
Ik zit op het balkon, kijk even op van mijn tablet, wat is dat nou weer.
Oh.. een aap! En nog één… ze roetsjen van tak naar tak.
Dit is geen broodje aap verhaal hoor, maar werkelijkheid voor ons.
We zitten in de bergen van Kerala, onze homestay is in een klein dorpje genaamd Thekkadi.
Rondom het dorp is veel te zien, er zijn thee- en koffieplantages, er is een heel groot nationaal park, de jungle, met tijgers en wilde olifanten. En vlakbij ons balkon spelen de aapjes in de boom en zien we een kolibri bij één van de prachtig bloeiende struiken.
Op het balkon ligt nog steeds de yogamat, vanochtend ben ik gestart met wat yogaoefeningen, na mijn yoga-vacation heb ik me voorgenomen om elke dag te blijven oefenen.

Het leek me wel een uitdaging om iets alleen te gaan doen in India en omdat ik in Nederland ook al een aantal jaren yoga heb gedaan, leek het me wel leuk om een yogacursus te volgen in een ashram. Yoga komt oorspronkelijk ook uit India vandaan, dus vandaar dat de keuze snel gemaakt was.
(definitie ashram: naam voor een leefgemeenschap en ontmoetingsplaats in India, die gebruikt wordt als religieuze levens-, studie-, en arbeidsgemeenschap)
De ashram ligt op 30 km afstand van Trivandrum. Ik kon er met de bus heen. Busreizen is hier zo gemakkelijk en ook nog eens spotgoedkoop. Ik betaalde 40 roepies, dat is nog geen 50 cent.

De ashram (Sivanda Yoga Vedanta Centre Neyyardam) ligt in een prachtig gebied, bij een groot meer. Veel groen overal, echt een paradijsje vergeleken bij de grote stad Trivandrum, waar het altijd druk en vaak ook vies was.
Het leek me wel leuk om in de dormitory te slapen, de slaapzaal zag er netjes uit en ieder had een ruime eigen plek. Het was rond half twee, teatime. Zo kon ik direct kennismaken met een heleboel mensen, een heel internationaal gezelschap: uit Japan, Taiwan, Indonesië, Amerika, Engeland, Spanje, Frankrijk, Australië, Zwitserland, Denemarken en ook aantal mensen uit India zelf (ik denk dat er ongeveer 50 gasten waren). Het was best even spannend om mezelf aan de groep voor te stellen, maar al snel raakte ik aan de praat met Veronique uit Frankrijk, zij was ook net aangekomen in de ashram, dat gaf direct een band.

De ashram heeft een strak dagprogramma:
5.30 uur opstaan (er gaat een luide bel, dus verslapen is er niet bij)
6.00 uur meditatie en satsang (ruim een uur!)
7.30 uur teatime
8.00 uur yogales (2 uur)
10.15 uur brunch
11.00 uur karma yoga (= huishoudelijk klusje doen, ongeveer 15 minuten)
VRIJE TIJD
13.30 uur teatime
14.00 uur lecture (over de achtergronden en uitgangspunten van de ashram en de yoga)
15.30 uur yogales (2 uur)
18.00 uur diner
20.00 uur meditatie en satsang (ruim een uur)


De ashram heeft vijf belangrijke aandachtspunten:
1. Proper exercise
2. Proper breathing
3. Proper relaxation
4. Proper diet
5. Positive Thinking and Meditation

In hun folder staat dat ze een vredige plek willen zijn in een drukke wereld (peaceful shelter). De ashram is in 1978 begonnen onder de bezielende leiding van Swami Vishnudevananda. Een bijzondere man, hij ging voor de vrede in de wereld. Eén van de dingen die hij heeft gedaan op dat gebied: hij vloog regelmatig met zijn zweefvliegtuig over oorlogsgebieden en gooide dan bloemen naar beneden als teken van verbondenheid en als oproep om vrede te stichten. Zijn grote inspirator was Swami Sivananda.

Er valt een heleboel te vertellen over mijn ashramtijd. Maar ik beperk me tot een aantal bijzonderheden.
* Het vroege opstaan was geen probleem voor mij, het was bijzonder om in alle stilte ‘s morgens in de grote hal, samen met 50 anderen te mediteren. Je hoorde de vogeltjes fluiten, het was nog lekker koel. Het mediteren zelf lukte de ene keer beter dan de andere keer. Soms liet ik me afleiden door van alles, vaak deden mijn benen pijn want ik was het niet gewend om lang achter elkaar in de kleermakerszit te zitten.
* De yogalessen waren fijn. ‘s Morgens kregen we heel gedegen les, de yogaoefeningen (asanas) werden goed voorgedaan en we werden heel fijn geholpen als het nog niet zo goed ging. In de middagles oefenden we de nieuw geleerde asanas nog een keer, het accent lag dan meer op het tempo. Het was vaak flink zweten!
De yoga vond ik het allerleukste programmaonderdeel; ik heb veel geleerd en hoop in de komende maanden de yogaoefeningen trouw te blijven doen op mijn kamer of balkon.
Naast yoga deden we ook ademhalingsoefeningen. Ik heb geleerd om mijn ademhaling veel dieper te maken en ook rustiger. Zo kun je sneller ontspannen, bijvoorbeeld in stressmomenten, alhoewel ik die nu weinig meer heb :-)
* De maaltijden waren vegetarisch, ook zonder ei, ui en knoflook. Ik heb er heerlijk gegeten, heel gevarieerd. Het eten gebeurde in de eetzaal, we zaten op een rijtje op een mat en het eten werd rond gedeeld. We moesten in stilte eten, zodat je aandacht kon schenken aan wat je at. Dat was wel even wennen in het begin.
* Soms maakten we een ‘silence walk’ in de vroege ochtend. In stilte liepen we naar het meer (wandeling van ongeveer 15 minuten), we gingen dan mediteren aan het water. Heel mooie ervaring.
* In de vrije tijd (tussen de middag) ging ik vaak zwemmen in het meer, er stond wel een bordje dat er krokodillen konden zijn, maar ik hoorde dat ze nog nooit eentje hadden gezien, dus ik nam het risico (ik was niet de enige hoor!).
* De lezingen waren op zich wel interessant, maar degene die ze deed sprak niet zo duidelijk Engels, dus vaak moest je raden wat hij zei. Dat was wel lastig. De powerpoint gaf mij vaak een goede ondersteuning.
* De satsang vond ik zelf het minste onderdeel van alles. Helaas was je verplicht om bij alle onderdelen aanwezig te zijn, anders had ik de satsang vast vaak overgeslagen. Ik houd van muziek en zingen, maar het chanten (in het Sanskriet) vond ik vaak niet zo melodieus. Daarnaast duurde het heel lang en het volume werd steeds harder (qua zang/ muziekinstrumenten). Het deed me soms denken aan de opwekkingsliederen bij evangelische diensten. Pfff.. afzien. Geef mij dan maar de rustige Taizéliederen, dat past meer bij mij.
* De contacten met de andere Ashramgasten vond ik erg leuk. We wisselden veel met elkaar uit. Ondersteunden elkaar als we het moeilijk hadden en daarnaast hebben we ook veel gelachen samen. Mijn Engels is behoorlijk vooruitgegaan. En soms was het ook wel eens met handen en voeten praten, bijvoorbeeld met de drie Taiwanese dames, die weinig Engels spraken.

Na elf dagen gingen er een aantal mensen weg, waaronder mijn ‘vriendin’ Veronique. Ik was eigenlijk van plan om twee weken te blijven, maar had ook wel zin om weer terug naar Bram te gaan, want ik miste hem.
Daarnaast was het dagritme in de ashram behoorlijk intensief, dus tijd om te vertrekken!

Het was een bijzondere tijd, ik heb veel geleerd, had mooie ontmoetingen met mensen uit allerlei landen. Ik ben mezelf een aantal keren tegen gekomen, heb fijne gesprekjes gehad en last but not least zit ik ook weer een stukje strakker in mijn vel!