Een hindu zal een koe nooit kwaad doen
Door: Margriet
Blijf op de hoogte en volg Margriet en Bram
07 Augustus 2014 | India, Benares
In Nederland merk je verschil tussen het zuiden en het noorden; in India - zo groot als Europa - is dat nog veel meer het geval. Onderweg hoorden we heftige verhalen over noord-India. Dat wilden we ook wel eens meemaken! Delhi werd ons volgende reisdoel. We overbrugden de afstand per vliegtuig. Vliegtijd nog geen vier uur in plaats van drie dagen treinen!
We wisten dat je goed moet opletten in het noorden. Je wordt snel voor de gek gehouden, door mensen die op je geld uit zijn. Daarom namen we op het vliegveld een prepaidtaxi om ons naar ons hotel te brengen.
De chauffeur reed richting centrum, maar onderweg bleken veel wegen afgesloten te zijn, volgens de chauffeur door de politie. Hij wist niet hoe hij bij het hotel moest komen, reed wat rond en ging vervolgens naar een toeristenbureau voor informatie. Daar vertelden men ons dat we de stad niet in konden. Er was vanwege de ramadan onrust in de stad. Iemand draaide het nummer van ons hotel en gaf ons de telefoon. De man aan de lijn zei dat we inderdaad niet bij het hotel konden komen en dat het was volgeboekt. Raar verhaal toch?
De man van het toeristenbureau kon iets voor ons regelen, maar dat was allemaal veel duurder. We voelden aan dat het doorgestoken kaart was. We liepen het gebouw uit en vonden een tuk tuk, die ons vervolgens keurig naar ons hotel bracht. No problem! In het hotel hoorden we dat er helemaal niet gebeld was en er gewoon plaats was. Dit was onze eerste kennismaking met ‘het noorden’.
We logeerden in een fijn hotel aan de Main Bazaar, een leuke straat met legio kleine winkeltjes, maar wel Indian style. Dat betekent een vieze weg vol hobbels en kuilen, luidtoeterende voertuigen die soms links, soms rechts rijden, en koeien die midden op de weg liggen, lopen of schijten. Hoge temperaturen en… overal mensen die iets van je willen: verkopers, bedelaars, gidsen. Kortom, we zaten midden in het levendige Delhi.
De eerste dag ben ik twee keer een uurtje buiten mijn hotelkamer geweest, dat was de limit. Ik vluchtte snel mijn koele, rustige kamer in om bij te komen en te acclimatiseren. Gelukkig bleven we een week in de stad, dus genoeg tijd om te wennen.
Onze dagen vulden we met het bekijken van bijzondered gebouwen, zoals het Red Ford, de Lotus Tempel en Qutal Minar. In een grote Sikhtempel kregen elke dag honderden mensen gratis te eten. Heel bijzonder, onder het motto: om goed te kunnen bidden moet je buik vol zijn. Er waren ook slaapvoorzieningen voor daklozen. We kregen een rondleiding van een echte sikh, met baard, lange haren onder een tulband en een zwaard aan zijn riem.
Vlakbij ons hotel was een ashram, een vredige oase in een drukke stad. Bram had daar op een middag met een swami een fijn gesprek over het leven. We maakten ook kennis met het moderne Delhi, met zijn mooie metro en de glitter en glamour van imposante winkelcentra en luxe hotels. Wat een tegenstellingen in deze stad!
Na een week wilden we van Delhi verder reizen naar Agra, drie uur ten zuiden van Delhi. Een treinkaartje kopen viel niet mee. Na veel gedoe met mensen die ons wilden helpen - lees bedriegen - bleken we te zijn afgezet. We deden aangifte bij het plaatselijk politiebureau. Uiteindelijk kregen we ons geld terug en kwamen we aan goede treintickets.
Delhi was een hele belevenis. De mooie momenten overheersten, maar we kregen wel een snelcursus in zeer voorzichtig zijn. Eerlijk gezegd heeft mijn vertrouwen in mensen wel wat deukjes opgelopen.
Op naar Agra, plek van India’s topbezienswaardigheid de Taj Mahal. We bezochten de Taj bij zonsopgang. Om half zes ging het hek open. Prachtig om dit beroemde monument van dichtbij te zien schitteren. De Taj Mahal is een imposant, witmarmeren mausoleum. De vijfde heerser van het Mogolrijk, Sja Jahan, liet het bouwen voor zijn jong gestorven vrouw Mumtaz Mahal. Later werd hij er zelf ook in bijgezet. Het is een symmetrisch bouwwerk. Door het witte marmer steekt het prachtig af tegen de blauwe lucht.
Verder was Agra vooral een drukke en vieze stad. Wel hadden we een leuk guesthouse, het was daar een komen en gaan van reizigers, altijd leuk om even samen te kletsen.
We maakten een mooie ‘countryside’ wandeling en zagen theeplantages waar pluksters vrolijk naar ons zwaaiden, waterplassen met buffels en karren vol gedroogde koeienvlaaien. Ze worden gebruikt als brandstof en isolatie van huizen. In een dorpje liepen kinderen als een sliert achter ons aan, we waren een bezienswaardigheid. Leuk maar ik merkte dat ik het ook spannend vond. Ze dromden om ons heen, maakten grapjes en vroegen om geld en eten. Lastig om goed mee om te gaan. Onze ervaring is dat humor vaak het beste werkt -Bram is daar best wel goed in- en zo sloeg de spanning snel om naar ontspanning. We genieten samen erg van deze ‘gewone’ uitstapjes, van lekker lopen en rondkijken.
Er was nog een plaats waar we graag heen wilden. Varanasi, de heilige stad aan de heilige rivier de Ganges. We stapten ditmaal voor veertien uur in een nachttrein. Doordat we goed sliepen, ging het lekker vlot!
We werden heel vriendelijk ontvangen in ons guesthouse door Virendra, Chhaya en hun drie kinderen. Het voelde als een warm bad. Elke ochtend kregen we een Indiaas ontbijtje, soms chapaty (een hartige pannenkoek), soms byriani (rijst met kruiden). Even wennen allemaal, maar ook lekker! Af en toe hebben we behoefte aan iets van thuis, Bram ontdekte pas een pot pindakaas in een klein winkeltje. Een bakery had echt brood en zo konden we lekker smikkelen op onze kamer!
Varanasi is heel bijzonder. Ik weet niet goed hoe ik mijn ervaringen moet delen op papier. Voor Indiase mensen is het een soort Jeruzalem. Je moet er geweest zijn, in de stad van de god Shiva en zijn vrouw Parvati. Het water van de Ganges is helend voor je, mensen baden er graag in. Daarnaast gelooft men dat als je as in de Ganges wordt gestrooid, je direct ‘moksha’ ontvangt, bevrijding uit de cirkelgang van leven, geboorte, dood en reïncarnatie. Hindu’s willen na hun dood graag aan de oever van de rivier, in één van de vele ghats, gecremeerd worden. Het is geen droevige ceremonie; men praat en lacht met elkaar terwijl de geliefde op het brandhout ligt. Ik heb meerdere malen een poosje gekeken bij deze indrukwekkende gebeurtenis. Op een of andere manier bleef het me intrigeren, het leven, de dood, de rituelen, de omstanders.
Het Hindu-geloof is hier heel belangrijk. Er zijn talloze tempels, mensen bezoeken deze meestal dagelijks. Je hoort chanten, je hoort de bellen, mensen kopen bloemen en etenswaren om te offeren.
In ons guesthouse werden we uitgenodigd om een huiselijke viering bij te wonen met een pandit: iemand die oude Vedische teksten in het oorspronkelijke Sanskriet reciteert. Het was bijzonder om dit mee te maken, zo anders dan we zelf gewend zijn. Allerlei rituelen, die elk een bepaalde betekenis hebben. De hele ceremonie duurde ruim drie uur.
Virendra en Chhaya hebben ons in de afgelopen dagen veel verteld wat het Hindu geloof voor hen betekent. Het blijft nog wel ingewikkeld voor me en het zou niet mijn geloof zijn, maar ik ben onder de indruk van de toewijding van deze mensen. Ze willen ook graag goede keuzes maken in hun leven, zijn serieus bezig om hun armere medemens te helpen, willen hun kinderen goed opvoeden. Mooie mensen, van wie ik veel heb geleerd.
Het was in Varnasi soms afzien, bijvoorbeeld als de elektriciteit het weer niet deed en je je kamer niet koel kon houden met de fan of AC. Ook op straat was het ‘overleven’, we hadden vaak een doekje mee dat we voor onze mond en neus hielden als de stank ondragelijk werd.
De koeien zijn een verhaal apart. Overal zijn ze, ze liggen, lopen, schijten en loeien waar ze willen. Dat levert vaak leuke taferelen op. De koe is heilig, een hindu zal een koe nooit kwaad doen of doden. De koe zorgt voor melk en wordt gezien als moeder van alle leven.
Ik moet toegeven dat ik ondertussen ook wel op de koeien gesteld ben geraakt, ze zijn zo lekker onverstoorbaar. Het is ook gezellig, die koeien die je overal tegen komt. En ze vragen tenminste niet: “Hello, how are you? Where you come from? Will you visit my shop”.
Het noorden van India was een hele belevenis. We hebben er geen spijt van dat we hierheen zijn gereisd. Maar we verlangden na een poosje erg naar rust en reinheid (nee, geen regelmaat!). Die hopen we te vinden op onze nieuwe plek. Gisteren zijn we vertrokken naar een plaats onder Chennai, aan de Golf van Bengalen. Weer lekker luxe met het vliegtuig! De eerste indrukken zijn positief.
We wisten dat je goed moet opletten in het noorden. Je wordt snel voor de gek gehouden, door mensen die op je geld uit zijn. Daarom namen we op het vliegveld een prepaidtaxi om ons naar ons hotel te brengen.
De chauffeur reed richting centrum, maar onderweg bleken veel wegen afgesloten te zijn, volgens de chauffeur door de politie. Hij wist niet hoe hij bij het hotel moest komen, reed wat rond en ging vervolgens naar een toeristenbureau voor informatie. Daar vertelden men ons dat we de stad niet in konden. Er was vanwege de ramadan onrust in de stad. Iemand draaide het nummer van ons hotel en gaf ons de telefoon. De man aan de lijn zei dat we inderdaad niet bij het hotel konden komen en dat het was volgeboekt. Raar verhaal toch?
De man van het toeristenbureau kon iets voor ons regelen, maar dat was allemaal veel duurder. We voelden aan dat het doorgestoken kaart was. We liepen het gebouw uit en vonden een tuk tuk, die ons vervolgens keurig naar ons hotel bracht. No problem! In het hotel hoorden we dat er helemaal niet gebeld was en er gewoon plaats was. Dit was onze eerste kennismaking met ‘het noorden’.
We logeerden in een fijn hotel aan de Main Bazaar, een leuke straat met legio kleine winkeltjes, maar wel Indian style. Dat betekent een vieze weg vol hobbels en kuilen, luidtoeterende voertuigen die soms links, soms rechts rijden, en koeien die midden op de weg liggen, lopen of schijten. Hoge temperaturen en… overal mensen die iets van je willen: verkopers, bedelaars, gidsen. Kortom, we zaten midden in het levendige Delhi.
De eerste dag ben ik twee keer een uurtje buiten mijn hotelkamer geweest, dat was de limit. Ik vluchtte snel mijn koele, rustige kamer in om bij te komen en te acclimatiseren. Gelukkig bleven we een week in de stad, dus genoeg tijd om te wennen.
Onze dagen vulden we met het bekijken van bijzondered gebouwen, zoals het Red Ford, de Lotus Tempel en Qutal Minar. In een grote Sikhtempel kregen elke dag honderden mensen gratis te eten. Heel bijzonder, onder het motto: om goed te kunnen bidden moet je buik vol zijn. Er waren ook slaapvoorzieningen voor daklozen. We kregen een rondleiding van een echte sikh, met baard, lange haren onder een tulband en een zwaard aan zijn riem.
Vlakbij ons hotel was een ashram, een vredige oase in een drukke stad. Bram had daar op een middag met een swami een fijn gesprek over het leven. We maakten ook kennis met het moderne Delhi, met zijn mooie metro en de glitter en glamour van imposante winkelcentra en luxe hotels. Wat een tegenstellingen in deze stad!
Na een week wilden we van Delhi verder reizen naar Agra, drie uur ten zuiden van Delhi. Een treinkaartje kopen viel niet mee. Na veel gedoe met mensen die ons wilden helpen - lees bedriegen - bleken we te zijn afgezet. We deden aangifte bij het plaatselijk politiebureau. Uiteindelijk kregen we ons geld terug en kwamen we aan goede treintickets.
Delhi was een hele belevenis. De mooie momenten overheersten, maar we kregen wel een snelcursus in zeer voorzichtig zijn. Eerlijk gezegd heeft mijn vertrouwen in mensen wel wat deukjes opgelopen.
Op naar Agra, plek van India’s topbezienswaardigheid de Taj Mahal. We bezochten de Taj bij zonsopgang. Om half zes ging het hek open. Prachtig om dit beroemde monument van dichtbij te zien schitteren. De Taj Mahal is een imposant, witmarmeren mausoleum. De vijfde heerser van het Mogolrijk, Sja Jahan, liet het bouwen voor zijn jong gestorven vrouw Mumtaz Mahal. Later werd hij er zelf ook in bijgezet. Het is een symmetrisch bouwwerk. Door het witte marmer steekt het prachtig af tegen de blauwe lucht.
Verder was Agra vooral een drukke en vieze stad. Wel hadden we een leuk guesthouse, het was daar een komen en gaan van reizigers, altijd leuk om even samen te kletsen.
We maakten een mooie ‘countryside’ wandeling en zagen theeplantages waar pluksters vrolijk naar ons zwaaiden, waterplassen met buffels en karren vol gedroogde koeienvlaaien. Ze worden gebruikt als brandstof en isolatie van huizen. In een dorpje liepen kinderen als een sliert achter ons aan, we waren een bezienswaardigheid. Leuk maar ik merkte dat ik het ook spannend vond. Ze dromden om ons heen, maakten grapjes en vroegen om geld en eten. Lastig om goed mee om te gaan. Onze ervaring is dat humor vaak het beste werkt -Bram is daar best wel goed in- en zo sloeg de spanning snel om naar ontspanning. We genieten samen erg van deze ‘gewone’ uitstapjes, van lekker lopen en rondkijken.
Er was nog een plaats waar we graag heen wilden. Varanasi, de heilige stad aan de heilige rivier de Ganges. We stapten ditmaal voor veertien uur in een nachttrein. Doordat we goed sliepen, ging het lekker vlot!
We werden heel vriendelijk ontvangen in ons guesthouse door Virendra, Chhaya en hun drie kinderen. Het voelde als een warm bad. Elke ochtend kregen we een Indiaas ontbijtje, soms chapaty (een hartige pannenkoek), soms byriani (rijst met kruiden). Even wennen allemaal, maar ook lekker! Af en toe hebben we behoefte aan iets van thuis, Bram ontdekte pas een pot pindakaas in een klein winkeltje. Een bakery had echt brood en zo konden we lekker smikkelen op onze kamer!
Varanasi is heel bijzonder. Ik weet niet goed hoe ik mijn ervaringen moet delen op papier. Voor Indiase mensen is het een soort Jeruzalem. Je moet er geweest zijn, in de stad van de god Shiva en zijn vrouw Parvati. Het water van de Ganges is helend voor je, mensen baden er graag in. Daarnaast gelooft men dat als je as in de Ganges wordt gestrooid, je direct ‘moksha’ ontvangt, bevrijding uit de cirkelgang van leven, geboorte, dood en reïncarnatie. Hindu’s willen na hun dood graag aan de oever van de rivier, in één van de vele ghats, gecremeerd worden. Het is geen droevige ceremonie; men praat en lacht met elkaar terwijl de geliefde op het brandhout ligt. Ik heb meerdere malen een poosje gekeken bij deze indrukwekkende gebeurtenis. Op een of andere manier bleef het me intrigeren, het leven, de dood, de rituelen, de omstanders.
Het Hindu-geloof is hier heel belangrijk. Er zijn talloze tempels, mensen bezoeken deze meestal dagelijks. Je hoort chanten, je hoort de bellen, mensen kopen bloemen en etenswaren om te offeren.
In ons guesthouse werden we uitgenodigd om een huiselijke viering bij te wonen met een pandit: iemand die oude Vedische teksten in het oorspronkelijke Sanskriet reciteert. Het was bijzonder om dit mee te maken, zo anders dan we zelf gewend zijn. Allerlei rituelen, die elk een bepaalde betekenis hebben. De hele ceremonie duurde ruim drie uur.
Virendra en Chhaya hebben ons in de afgelopen dagen veel verteld wat het Hindu geloof voor hen betekent. Het blijft nog wel ingewikkeld voor me en het zou niet mijn geloof zijn, maar ik ben onder de indruk van de toewijding van deze mensen. Ze willen ook graag goede keuzes maken in hun leven, zijn serieus bezig om hun armere medemens te helpen, willen hun kinderen goed opvoeden. Mooie mensen, van wie ik veel heb geleerd.
Het was in Varnasi soms afzien, bijvoorbeeld als de elektriciteit het weer niet deed en je je kamer niet koel kon houden met de fan of AC. Ook op straat was het ‘overleven’, we hadden vaak een doekje mee dat we voor onze mond en neus hielden als de stank ondragelijk werd.
De koeien zijn een verhaal apart. Overal zijn ze, ze liggen, lopen, schijten en loeien waar ze willen. Dat levert vaak leuke taferelen op. De koe is heilig, een hindu zal een koe nooit kwaad doen of doden. De koe zorgt voor melk en wordt gezien als moeder van alle leven.
Ik moet toegeven dat ik ondertussen ook wel op de koeien gesteld ben geraakt, ze zijn zo lekker onverstoorbaar. Het is ook gezellig, die koeien die je overal tegen komt. En ze vragen tenminste niet: “Hello, how are you? Where you come from? Will you visit my shop”.
Het noorden van India was een hele belevenis. We hebben er geen spijt van dat we hierheen zijn gereisd. Maar we verlangden na een poosje erg naar rust en reinheid (nee, geen regelmaat!). Die hopen we te vinden op onze nieuwe plek. Gisteren zijn we vertrokken naar een plaats onder Chennai, aan de Golf van Bengalen. Weer lekker luxe met het vliegtuig! De eerste indrukken zijn positief.
-
07 Augustus 2014 - 10:59
Margriet:
Ah....jammer, we zijn onze fotocamera kwijt, waarschijnlijk ergens laten liggen. Gelukkig hadden we ook wat foto's gemaakt op onze smartphone. Die mooie van ons tweetjes bij de Taj Mahal moet je nu missen. Maar we zijn er echt geweest hoor!
-
07 Augustus 2014 - 11:40
Suzanne:
O..O.. en dat is camera 2? Zonde :(
Toch mooie foto's bij het verslag! Maakt het verslag nog levendiger!
En het vertrouwen verliezen in mensen is heel herkenbaar... Heer irritant..
Gelukkig is het merendeel wel te vertrouwen toch?
Geniet van de rust!
Groetjes,
Suzanne -
07 Augustus 2014 - 13:06
Margriet:
Oh Suzanne, je bedoelt de filmcamera, die in Namibie uit onze bagage is gestolen een aantal jaren geleden.Tot nu toe alles nog bij ons, op handige waslijntje na ( laten hangen in vorige guesthouse- sorry A&A). Oh ja, bij de airport douane in Delhi werden mijn zakmes, schaar en aansteker uit de handbagage gehaald. Beetje dom!
-
07 Augustus 2014 - 14:26
Aline:
mennn wat een verhalen maken jullie mee zeg! klinkt af en toe best een beetje spannend daar in India... je moet dus echt altijd alert zijn! Fijn dat jullie wel met zn tweetjes, en ook nog is niet gek zijn, ik heb er alle vertrouwen in dat jullie straks weer veilig thuiskomen! Maar eerst nog heel veel zien en genieten!
xxx -
07 Augustus 2014 - 18:31
A&A:
Ha liefies,
wat een gedoe, hoe moet dat nou zonder waslijn!
We skypen!
xxx -
08 Augustus 2014 - 07:38
Jeannette:
Hoi, hoi
wat gaaf om jullie zo te kunnen volgen, wat hebben jullie nu al veel mee gemaakt en gezien. Groetjes van uit het hoogland -
08 Augustus 2014 - 14:39
Els:
Wat een belevenissen, mooi om te lezen! -
09 Augustus 2014 - 18:31
Veronique:
Hello,
nice pictures, what's your plan now? Thailand? tomorrow I fly to Goa and then Hampi, a big hug Veronique -
12 Augustus 2014 - 08:01
De Polletjes:
In Indonesië toch ook al eens iets verloren? ;-)
Leuk weer van jullie te horen!
We worden in NL vaak gebeld door behulpzame Microsoft medewerkers die ons willen helpen met een gevaarlijk virus op de computer. Helaas zijn dit ook mensen uit India die de boel willen oplichten. Ik vraag me vaak af of deze mensen ook gelovig zijn en hoe ze dit rijmen. Zijn jullie daar achter gekomen?
Heel veel plezier op jullie volgende bestemming!
Heel veel liefs en kussen van ons. -
18 Augustus 2014 - 20:38
Anja:
Hallo
Wat een belevenissen.Erg leuk om te horen dat het allemaal goed gaat.
Hoop nog veel te mogen lezen en je zo te volgen
Heel veel plezier samen en blijf maar lekker genieten
Groetjes Anja -
25 Augustus 2014 - 14:27
Sylvia:
Hi Margriet & Bram,
via Gerda heb ik nu toegang tot jullie boeiende reisverhalen, wat leuk om het op deze manier mee te kunnen volgen!
Lieve groeten uit een herfstachtig NL -
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
