Namijmeren over onze wereldreis

Uitkijkend over Amersfoort, met in de verte de Onze-Lieve-Vrouwetoren in het vizier, schrijf ik nog één keer voor onze reisblog.
We kregen de laatste weken vaak de vraag: “Waar zijn jullie nu?”, vandaar dat we toch nog een klein verhaaltje schrijven, voor de laatste keer.

Op 16 december jl vertrokken we uit Kaapstad, na een fijn afscheid van Fahema en Aslam, naar Nederland. Het was een lange reis, we vlogen via Dubai, maar het vliegtuig was niet vol, dus we konden heerlijk slapen en uitrusten op meerdere stoelen. Op Schiphol hadden, tot onze verrassing, een heel stel familieleden en vrienden zich verzameld om ons te verwelkomen. Wat een leuke ontvangst, hartverwarmend.
De eerste weken hebben we gelogeerd bij Hanneke in de binnenstad van Amersfoort. We voelden ons nog een beetje op reis, ronddwalend in de mooie oude straatjes van Amersfoort. Omdat we nog geen auto hadden, pakten we vaak de bus, de trein of de benenwagen. Net als op reis.
We bezochten natuurlijk de kinderen en kleinkinderen, het was fijn om hen weer te zien. Vooral de opgespaarde muntjes uit allerlei vreemde landen werden enthousiast door de kleinkids ontvangen.
Het waren drukke weken, want naast de familiebezoekjes, moesten we ook uitkijken naar een tijdelijke woning en werden er doktersbezoeken gebracht. De dokter gaf Bram het advies om veel rust te nemen, dat was in die eerste weken soms wel eens wat lastig. Gelukkig lukt het nu steeds beter voor Bram om die rustmomenten te pakken.
Het is goed dat we weer in een vertrouwde omgeving zijn. Op dit moment valt er nog niet zoveel te zeggen over de klachten van Bram, deze week staat er een bezoek aan de neuroloog in de Meander in Amersfoort op het programma. We hopen dat er daarna meer duidelijkheid zal zijn komen over revalidatie en herstel. We hebben goede moed en proberen ook geduld te hebben en het allemaal de tijd te geven.

We hebben inmiddels een nieuwe (tijdelijke) woonplek gevonden. Via de leegstandswet was het mogelijk om in Amersfoort een appartement voor een half jaar te huren. We zitten vijf hoog en kijken uit over de stad. In de verte zien we weer een berg, nu niet de Doi Suthep in Thailand, ook niet de Tafelberg in Kaapstad, maar de Amersfoortse Berg!
Achter de flat ligt het Waterwingebied, een mooi natuurgebied, waar je lekker kan rondwandelen. We zijn blij met ons nieuwe stekkie, het wordt er ook steeds gezelliger. De spullen worden weer uit de door ons gehuurde garagebox gehaald, en aangevuld met meubels van Marktplaats en uit de Kringloopwinkel. We hebben in de afgelopen week ook weer een auto gekocht, kortom we zijn ons weer aan het nestelen in Nederland.
Het is fijn om weer mensen te ontmoeten in je eigen huis, dus als je nog niet genoeg hebt van onze reisverhalen, kom dan eens langs aan de Spreeuwenstraat 159. Welkom!

We mijmeren nog vaak na over onze wereldreis. Wat hebben we toch veel gezien, wat hebben we genoten van het lekkere weer, de mooie natuur, de aardige mensen. Het heeft met ons allebei wel wat gedaan. Ik heb op reis geleerd om in een rustiger tempo te leven, meer geduld te hebben met de dingen zoals ze gaan. Hopelijk kan ik dat vasthouden, ook als ik straks weer aan het werk zal gaan. Onze relatie heeft zich verdiept, door de mooie maar vooral ook door de moeilijke momenten. We zijn heel erg blij dat we deze reis hebben kunnen maken, het was een bijzondere ervaring.


Hoe sluit je nu dit laatste verhaal af? Misschien is het wel leuk om dat te doen met een aantal citaten over reizen. En daarmee eindigt dan ook deze laatste aflevering van de serie reisverslagen.

‘Het is beter één mijl te reizen, dan om duizend boeken te lezen’ (Confucius)
‘Wie samen kan reizen, kan ook samen leven’ (Simon Carmiggelt)
‘Wie verre reizen doet kan veel verhalen’ (Matthias Claudius)
‘Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond’ (Jan Brokken)