De eerste week in Sri Lanka
Door: Bram
Blijf op de hoogte en volg Margriet en Bram
18 Mei 2014 | Sri Lanka, Ambalangoda
Wow, tot rust komen!
Ik zit op de veranda van ons huisje in Ambalangoda, in het 'Zeeland' van Sri Lanka: zuidwestelijk gelegen en ook waterland. Een ramp zoals de stormvloed die in 1953 mijn geboorteprovincie trof heeft zich hier in 2004 voorgedaan, in de vorm van een tsunami. We hebben er de afgelopen dagen verhalen over aangehoord.
Als ik mijn ogen van mijn computerscherm omhoog sla zie ik een veldje met een soort gras, waarin her en der verspreid palmbomen, bananenbomen en struiken staan, met erachter een meer, dat gevoed wordt met water uit de achter mij liggende zee. De apen zijn in aantocht en zullen straks over het dak van ons huis naar hun slaapbomen gaan. Terwijl ik dit schrijf kruipt een trage varaan over het gras. Hoog in een boom vóór mij zingen mooi gekleurde vogels. Zo even liep een op een ocelot lijkend zoogdier onder een lijn met wasgoed door, die na een uur drogen zo zachtjes aan leeggehaald kan worden.
Ik wis wat zweet van mijn armen. Het is warm hier. Soms is het prima om je bezwete kleren aan te houden, maar af en toe verlang je in dit gebied waarin het vanaf s morgens vroeg al meer dan dertig graden is, naar een waterstraal en nieuwe kleren, ook al zijn die met de minste inspanning al gauw opnieuw weer nat. Maakt niet uit, we voelen ons al een beetje inlanders, vinden het fantastisch hier en genieten van op onze manier wat meedoen hier.
Dat kan bestaan in het kopen van een sarong - ik loop er inmiddels met veel plezier in - en in het meedoen met een dans, zoals eergisteravond toen we in een dicht bewoond bos bij een festiviteit belandden die te maken had met het jaarlijkse feest van Boeddha's verlichting met daaraan gekoppeld de een of andere vollemaans ceremonie.
Margriet ging niet op de uitnodiging om mee te dansen in, maar ze vuurde wel mij aan om mee te doen. Uiteindelijk bleken er twee personen aan het dansen te zijn, van wie ik er één was. De rest, vooral vrouwen, zat op vier rijen stoeltjes toe te kijken, te zingen en te klappen, of - de mannen - op trommels te slaan, het ritme behoorlijk op peil houdend, of eigenlijk versnellend.
De man met wie ik danste, spande zich in tot het uiterste. Ik besloot er na een tijdje de brui aan te geven. Achteraf las ik iets over vermenging van boeddhistische religiositeit en oude exorcistische praktijken in dit deel van Sri Lanka. Je ziet hier ook overal maskers die met duivels te maken hebben.
We zitten hier nu vijf dagen. We hebben lekker aan het meer gerelaxt, waar soms ineens een visser langs voer, op een traditionele manier bezig met zijn netten in te halen en weer uit te gooien. We hebben langs het strand aan zee gelopen, waar soms koeien ons vergezelden.
Morgen gaan we weg, naar het centrale gedeelte van Sri Lanka, dat hoger ligt en waar het naar Srilankese begrippen koud is: 's avonds daalt de temperatuur tot 20 graden...
We hebben tot nu toe vooral geleerd om ons rustig te houden, wat niet alleen een 'buitenactiviteit' is maar zich zeker ook binnen in je afspeelt. Ik vind het een mooie bezigheid, omdat het eigenlijk meer een manier van zijn is dan een bezigheid. Natuurlijk komt er van alles tussen, zoals dwalen door de stad en over talrijke paadjes in het achterland, ons toeristische bezoek per bus aan Galle (voor in Nederlandse koloniale geschiedenis geïnteresseerden: zie Google), winkelen, gesprekjes voeren met jongeren en voor zover ze het Engels beheersen ook ouderen. Soms gingen elk van ons er alleen op uit, andere keren samen.
Wat ons van de eerste week het meest zal bijblijven? Voor mijzelf sprekend noem ik de boeddhistische tempels. Ik ben in Ambalangoda in acht of negen verschillende geweest. Ze deden mij erg denken aan de tempel in Thailand waar ik eind 2011 heb gemediteerd. In beide landen is vier vijfde van de bevolking boeddhist en in beide landen volgen het Theravada-boeddhisme. En verder noem ik het feit dat wonen in een niet-westers land zoals Sri Lanka zo ontzettend anders is dan wonen op de manier en in een omgeving zoals ik het heel mijn leven gewend ben geweest. Ik zie daarvan nu nog maar een beetje, ik voel er iets van aan, zij het nog van een afstand.
Margriet zegt dat op haar bijblijf-lijstje de natuur in Ambalangoda hoog scoort, de bloemen, de palmen het plekje waar we ons een week lang hoe langer hoe meer thuis voelden. En natuurlijk ook de zee. Jammer dat je er niet in kon zwemmen: veel te gevaarlijk. Maar erlangs lopen, over het strand, was al bijzonder genoeg.
Ik zit op de veranda van ons huisje in Ambalangoda, in het 'Zeeland' van Sri Lanka: zuidwestelijk gelegen en ook waterland. Een ramp zoals de stormvloed die in 1953 mijn geboorteprovincie trof heeft zich hier in 2004 voorgedaan, in de vorm van een tsunami. We hebben er de afgelopen dagen verhalen over aangehoord.
Als ik mijn ogen van mijn computerscherm omhoog sla zie ik een veldje met een soort gras, waarin her en der verspreid palmbomen, bananenbomen en struiken staan, met erachter een meer, dat gevoed wordt met water uit de achter mij liggende zee. De apen zijn in aantocht en zullen straks over het dak van ons huis naar hun slaapbomen gaan. Terwijl ik dit schrijf kruipt een trage varaan over het gras. Hoog in een boom vóór mij zingen mooi gekleurde vogels. Zo even liep een op een ocelot lijkend zoogdier onder een lijn met wasgoed door, die na een uur drogen zo zachtjes aan leeggehaald kan worden.
Ik wis wat zweet van mijn armen. Het is warm hier. Soms is het prima om je bezwete kleren aan te houden, maar af en toe verlang je in dit gebied waarin het vanaf s morgens vroeg al meer dan dertig graden is, naar een waterstraal en nieuwe kleren, ook al zijn die met de minste inspanning al gauw opnieuw weer nat. Maakt niet uit, we voelen ons al een beetje inlanders, vinden het fantastisch hier en genieten van op onze manier wat meedoen hier.
Dat kan bestaan in het kopen van een sarong - ik loop er inmiddels met veel plezier in - en in het meedoen met een dans, zoals eergisteravond toen we in een dicht bewoond bos bij een festiviteit belandden die te maken had met het jaarlijkse feest van Boeddha's verlichting met daaraan gekoppeld de een of andere vollemaans ceremonie.
Margriet ging niet op de uitnodiging om mee te dansen in, maar ze vuurde wel mij aan om mee te doen. Uiteindelijk bleken er twee personen aan het dansen te zijn, van wie ik er één was. De rest, vooral vrouwen, zat op vier rijen stoeltjes toe te kijken, te zingen en te klappen, of - de mannen - op trommels te slaan, het ritme behoorlijk op peil houdend, of eigenlijk versnellend.
De man met wie ik danste, spande zich in tot het uiterste. Ik besloot er na een tijdje de brui aan te geven. Achteraf las ik iets over vermenging van boeddhistische religiositeit en oude exorcistische praktijken in dit deel van Sri Lanka. Je ziet hier ook overal maskers die met duivels te maken hebben.
We zitten hier nu vijf dagen. We hebben lekker aan het meer gerelaxt, waar soms ineens een visser langs voer, op een traditionele manier bezig met zijn netten in te halen en weer uit te gooien. We hebben langs het strand aan zee gelopen, waar soms koeien ons vergezelden.
Morgen gaan we weg, naar het centrale gedeelte van Sri Lanka, dat hoger ligt en waar het naar Srilankese begrippen koud is: 's avonds daalt de temperatuur tot 20 graden...
We hebben tot nu toe vooral geleerd om ons rustig te houden, wat niet alleen een 'buitenactiviteit' is maar zich zeker ook binnen in je afspeelt. Ik vind het een mooie bezigheid, omdat het eigenlijk meer een manier van zijn is dan een bezigheid. Natuurlijk komt er van alles tussen, zoals dwalen door de stad en over talrijke paadjes in het achterland, ons toeristische bezoek per bus aan Galle (voor in Nederlandse koloniale geschiedenis geïnteresseerden: zie Google), winkelen, gesprekjes voeren met jongeren en voor zover ze het Engels beheersen ook ouderen. Soms gingen elk van ons er alleen op uit, andere keren samen.
Wat ons van de eerste week het meest zal bijblijven? Voor mijzelf sprekend noem ik de boeddhistische tempels. Ik ben in Ambalangoda in acht of negen verschillende geweest. Ze deden mij erg denken aan de tempel in Thailand waar ik eind 2011 heb gemediteerd. In beide landen is vier vijfde van de bevolking boeddhist en in beide landen volgen het Theravada-boeddhisme. En verder noem ik het feit dat wonen in een niet-westers land zoals Sri Lanka zo ontzettend anders is dan wonen op de manier en in een omgeving zoals ik het heel mijn leven gewend ben geweest. Ik zie daarvan nu nog maar een beetje, ik voel er iets van aan, zij het nog van een afstand.
Margriet zegt dat op haar bijblijf-lijstje de natuur in Ambalangoda hoog scoort, de bloemen, de palmen het plekje waar we ons een week lang hoe langer hoe meer thuis voelden. En natuurlijk ook de zee. Jammer dat je er niet in kon zwemmen: veel te gevaarlijk. Maar erlangs lopen, over het strand, was al bijzonder genoeg.
-
18 Mei 2014 - 15:49
Hanneke:
Lieve Bram en Margriet,
En toen viel de WiFi waarschijnlijk uit :-) Leuk om dit verslagje te lezen! Dat dansen en trommelen lijkt op onze sambarepetitie van vandaag. Geniet er maar van!!
En nu maar weer naar mijn tuintje, waar het denk ik maar ongeveer 25 graden is.
Liefs, Hanneke -
18 Mei 2014 - 19:58
(tante) Wil:
Hoi Bram en Margriet,
Wat ontzettend leuk dat ik jullie reisverslagen kan lezen. Wat hebben jullie in een week al veel indrukken opgedaan. Een wel heel ander land. Ben benieuwd naar jullie verdere belevenissen.
Groetjes, Wil -
19 Mei 2014 - 18:59
Martien En Sari:
Wel blij iets van jullie te horen, je weet maar nooit, er liggen wel meer vliegtuigen op de bodem van de zee. Heel bijzonder jullie eerste week, en er zullen er nog heel wat volgen.
Genieten maar, en tot rust komen dat is goed voor het innerlijk en uiterlijk. hartelijke groeten van ons -
21 Mei 2014 - 21:30
Els Ekelmans:
Ha Bram en Margriet!
Leuk om van jullie te horen en de eerste week is al gelijk een mooie ervaring zo te lezen. Bram, die Sarong staat je vast erg goed!
tot een volgende keer
liefs, Els -
22 Mei 2014 - 15:01
John Van Willigen:
Hoi Bram en Margreet,
Een beetje laat maar ik probeer me aan te melden voor de mailinglist alleen dat lukt mij niet. Misschien kunnen jullie mij erop zetten. Bijzonder om jullie verhalen te lezen. Veel plezier en geniet ervan!
Groeten,John -
22 Mei 2014 - 17:00
Margriet En Bram :
John mail je emailadres aan me, dan zorg ik ervoor (mail het aan: bramwisse7@gmail.com) -
25 Mei 2014 - 21:41
Anjahoefakker:
Hallo Margriet En Bram
Wat een belevenissen al in die korte tijd.
En zeker het boeddhisme is zeer interessant.
Ga verder met genieten .
Wacht weer op het volgende verslag
Vele groetjes Anja -
27 Mei 2014 - 17:26
Jolanda:
Nou ja, ik ontdek net dat jullie in de spammap terecht zijn gekomen! Goed om te lezen dat de eerste week al vol mooie ervaringen zit! -
29 Mei 2014 - 00:29
Peter En Gonnie:
Hallo hobo's leuk om te lezen van jullie avonturen,
zo te lezen hebben jullie het erg naar je zin, we zijn echt niet jaloers!
Geniet er van, en we kijken uit naar jullie volgende verslag..
xxx Peter en gonnie -
29 Mei 2014 - 18:34
Paul Van Rijn:
Hoi Margriet en Bram,
En dit is nog maar het begin!
Goed van jullie te lezen.
Sri Lanka is één van de mooiste plekken op onze aardbol.
Genieten maar!
Verheug me op jullie volgende verslag! :-)
Hartelijke groeten,
Paul
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
