Kale krottenwijken en dure villa's
Door: Bram
Blijf op de hoogte en volg Margriet en Bram
16 December 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Het is er echt geweest: het moment dat we Nederland achter ons lieten. Sindsdien zijn we tot nu toe meer dan zeven maanden onderweg geweest op onze trip door Azië en Afrika. Soms denken we weer even terug aan onze beginweken in Sri Lanka, die gevolgd werden door drie bijna niet te beschrijven maanden die we in India doorbrachten en daarna net zo'n tijdvak in Thailand.
Drie landen in Azië. Toen we met alle drie klaar waren, vonden we het moeilijk er afscheid van te nemen, want het leven in de Aziatische wereld beviel ons goed. Waarbij elk van de bezochte landen zijn eigen bekoring had. Fantastisch waren ze, vanaf het eerste land tot en met het derde!
Als laatste moesten we afscheid nemen van Thailand. Eind november verlieten we daar het nationaal park Khao Yai, waar we twee prachtige jungletochten hadden gemaakt. Nog een paar dagen in een hotel bij het vliegveld en daarna zouden we naar Zuid-Afrika vliegen.
We hebben het er ook nog over gehad of we het al dan niet zouden doen. Bram was nog niet helemaal hersteld van de klap van de val van zijn fiets en hij zag op tegen een nieuw avontuur in weer een ander land. Hij verlangde ook naar vertrouwde elementen in Nederland. Vooral Margriet vond het jammer als we onze reis zouden onderbreken.
We besloten om door te gaan.
De datum van onze vlucht was 3 december. We vlogen zoals gepland naar Johannesburg. Vooraf hadden we ook al tickets geboekt voor een vervolgvlucht naar Kaapstad. In Thailand hadden we een leuk adres in die plaats geregeld. Dat was in de wijk Grassy Park, waar we welkom waren bij Fahema (we noemden haar al vlug Faye) en haar man Aslam.
Aslam haalde ons van de airport op met zijn auto. De tocht naar het woonadres van hem en Aslam duurde drie kwartier. De naam was Capetown Backpackers International Guesthouse. We waren niet de enigen, er waren nog zestien gasten, die er al acht weken zaten en bezig waren met hun laatste week. Het waren jongelui van zo'n achttien jaar, uit Amerika en andere landen, die overal in Kaapstad vrijwilligerswerk verrichtten. De groep deed dit een jaar lang in meerdere landen. In Kaapstad had de organisatie het adres van Faye en Aslam gekozen, die een op de jongeren betrokken tehuis boden. Het was leuk om jonge vrijwilligers aan tafel mee te maken en hun verhalen te horen.
Grassy Park was geen wijk waar je veel blanken zag. Het was er bovendien niet ongevaarlijk, net als rijden in busjes of in de trein trouwens. Toch gebruikten wij die middelen van openbaar vervoer, tenzij we door Aslam werden vervoerd, wat ook regelmatig gebeurde. Als een wandelende encyclopedie vertelde hij over de problemen van Zuid-Afrika. Een ervan was dat met het verdwijnen van de apartheid veel niet-blanken last hadden van groeiende achterstand op gebieden als educatie en vast werk.
Zuid-Afrika boeide ons erg. Maar verliefd zijn we geworden op Kaapstad. Daar bleven we dus. Het was een stad met bergen die aan twee oceanen waren gelegen, en er waren prachtige stranden. Het was ook een stad met uitersten. Het ene moment rijd je langs een kale krottenwijk, even later zie je dure villa's tegen beboste en prachtig onderhouden hellingen.
Maar ook al boeide Kaapstad ons zeer, we besloten toch om eerder terug te gaan naar Nederland. Bram heeft hulp nodig voor de problemen die hij nog heeft in verband met zijn valpartij in Thailand. Door deze problemen is het moeilijk om op een ontspannen manier te blijven reizen. Bram bezocht nog wel een therapeute in Kaapstad, maar dit bleek in de praktijk niet zo handig in verband met de reisafstand en de Engels taal.
We boekten daarom ons oorspronkelijke ticket om. Dit ticket stond voor 18 maart met een vlucht van Johannesburg. naar Amsterdam Onze vertrekdatum werd 16 december.
We besloten de laatste week van ons verblijf in Kaapstad te besteden aan een aanzienlijk aantal must-sees.
Onze laatste week werd daardoor een geweldige ervaring. Het begon met een stranddag in Muizenberg, gevolgd door een sightseeingtrip per bus door de mooiste gebieden van Kaapstad. Daarna volgde een dag waarop we de Tafelberg opgingen en er bijna de hele dag op rondliepen. Mooie foto's gemaakt, onder andere van proteas (suikerbossies) in het wild. Een dag later bezochten we de prachtige tuinen van Kirstenbosch, aan de voet van de Tafelberg. Daar zagen we een oude bekende, de Welwitschia mirabilis, een woestijnplant die we kenden uit Namibië die wel tweeduizend jaar kan worden. De dag erna gingen we weer naar het strand.
Twee keer gingen we op een avond naar een mall (groot verkoopcentrum) in het centrum van de stad. De mall was duidelijk in Kerstsfeer gestoken. Twee dagen voor ons vertrek haalde een inmiddels bevriend stel - we waren ze tijdens een lange wandeling bij Zeekoevlei tegengekomen - ons op voor een concert in het Worldclass Convention Center in hartje Capetown. Ze heetten Edgar en Francis Naidoo en zaten in de organisatie van het concert, 'Blame it on the Boogie', waarin ook hun zoon Gary meespeelde.
Voor de laatste dag had Aslam ons en drie kleinkinderen uitgenodigd om een deel van de Wijnroute te rijden, langs wijngaarden oostelijk van Grassy Park. In Stellenbosch dronken we voor het eerst sinds ruim een half jaar weer een glas wijn. We bezochten ook een museum uit de tijd van founding father Simon van der Stelt.
Toen kwam het afscheid. Met Fay en Aslam reden we naar een eettent dicht bij Cape Point en hadden een gezellige avond. De volgende dag bracht Aslam ons naar het vliegveld. Toen zat er niets anders meer op: naar Nederland. We denken terug aan geweldige dagen in Kaapstad. En aan een fijne uitwisseling die in de loop van de tijd op gang kwam tussen ons en onze gastheer en -vrouw.
In Nederland zullen we de draad weer oppakken. Dat betekent dat we de komende maanden gaan uitkijken naar een woonplek, eerst iets tijdelijks en daarna een vaste plek. We hopen dat onze volgers genoten hebben van de verslagen die we de afgelopen tijd op dit reisblog hebben gezet en wensen jullie allen veel goeds toe.
Drie landen in Azië. Toen we met alle drie klaar waren, vonden we het moeilijk er afscheid van te nemen, want het leven in de Aziatische wereld beviel ons goed. Waarbij elk van de bezochte landen zijn eigen bekoring had. Fantastisch waren ze, vanaf het eerste land tot en met het derde!
Als laatste moesten we afscheid nemen van Thailand. Eind november verlieten we daar het nationaal park Khao Yai, waar we twee prachtige jungletochten hadden gemaakt. Nog een paar dagen in een hotel bij het vliegveld en daarna zouden we naar Zuid-Afrika vliegen.
We hebben het er ook nog over gehad of we het al dan niet zouden doen. Bram was nog niet helemaal hersteld van de klap van de val van zijn fiets en hij zag op tegen een nieuw avontuur in weer een ander land. Hij verlangde ook naar vertrouwde elementen in Nederland. Vooral Margriet vond het jammer als we onze reis zouden onderbreken.
We besloten om door te gaan.
De datum van onze vlucht was 3 december. We vlogen zoals gepland naar Johannesburg. Vooraf hadden we ook al tickets geboekt voor een vervolgvlucht naar Kaapstad. In Thailand hadden we een leuk adres in die plaats geregeld. Dat was in de wijk Grassy Park, waar we welkom waren bij Fahema (we noemden haar al vlug Faye) en haar man Aslam.
Aslam haalde ons van de airport op met zijn auto. De tocht naar het woonadres van hem en Aslam duurde drie kwartier. De naam was Capetown Backpackers International Guesthouse. We waren niet de enigen, er waren nog zestien gasten, die er al acht weken zaten en bezig waren met hun laatste week. Het waren jongelui van zo'n achttien jaar, uit Amerika en andere landen, die overal in Kaapstad vrijwilligerswerk verrichtten. De groep deed dit een jaar lang in meerdere landen. In Kaapstad had de organisatie het adres van Faye en Aslam gekozen, die een op de jongeren betrokken tehuis boden. Het was leuk om jonge vrijwilligers aan tafel mee te maken en hun verhalen te horen.
Grassy Park was geen wijk waar je veel blanken zag. Het was er bovendien niet ongevaarlijk, net als rijden in busjes of in de trein trouwens. Toch gebruikten wij die middelen van openbaar vervoer, tenzij we door Aslam werden vervoerd, wat ook regelmatig gebeurde. Als een wandelende encyclopedie vertelde hij over de problemen van Zuid-Afrika. Een ervan was dat met het verdwijnen van de apartheid veel niet-blanken last hadden van groeiende achterstand op gebieden als educatie en vast werk.
Zuid-Afrika boeide ons erg. Maar verliefd zijn we geworden op Kaapstad. Daar bleven we dus. Het was een stad met bergen die aan twee oceanen waren gelegen, en er waren prachtige stranden. Het was ook een stad met uitersten. Het ene moment rijd je langs een kale krottenwijk, even later zie je dure villa's tegen beboste en prachtig onderhouden hellingen.
Maar ook al boeide Kaapstad ons zeer, we besloten toch om eerder terug te gaan naar Nederland. Bram heeft hulp nodig voor de problemen die hij nog heeft in verband met zijn valpartij in Thailand. Door deze problemen is het moeilijk om op een ontspannen manier te blijven reizen. Bram bezocht nog wel een therapeute in Kaapstad, maar dit bleek in de praktijk niet zo handig in verband met de reisafstand en de Engels taal.
We boekten daarom ons oorspronkelijke ticket om. Dit ticket stond voor 18 maart met een vlucht van Johannesburg. naar Amsterdam Onze vertrekdatum werd 16 december.
We besloten de laatste week van ons verblijf in Kaapstad te besteden aan een aanzienlijk aantal must-sees.
Onze laatste week werd daardoor een geweldige ervaring. Het begon met een stranddag in Muizenberg, gevolgd door een sightseeingtrip per bus door de mooiste gebieden van Kaapstad. Daarna volgde een dag waarop we de Tafelberg opgingen en er bijna de hele dag op rondliepen. Mooie foto's gemaakt, onder andere van proteas (suikerbossies) in het wild. Een dag later bezochten we de prachtige tuinen van Kirstenbosch, aan de voet van de Tafelberg. Daar zagen we een oude bekende, de Welwitschia mirabilis, een woestijnplant die we kenden uit Namibië die wel tweeduizend jaar kan worden. De dag erna gingen we weer naar het strand.
Twee keer gingen we op een avond naar een mall (groot verkoopcentrum) in het centrum van de stad. De mall was duidelijk in Kerstsfeer gestoken. Twee dagen voor ons vertrek haalde een inmiddels bevriend stel - we waren ze tijdens een lange wandeling bij Zeekoevlei tegengekomen - ons op voor een concert in het Worldclass Convention Center in hartje Capetown. Ze heetten Edgar en Francis Naidoo en zaten in de organisatie van het concert, 'Blame it on the Boogie', waarin ook hun zoon Gary meespeelde.
Voor de laatste dag had Aslam ons en drie kleinkinderen uitgenodigd om een deel van de Wijnroute te rijden, langs wijngaarden oostelijk van Grassy Park. In Stellenbosch dronken we voor het eerst sinds ruim een half jaar weer een glas wijn. We bezochten ook een museum uit de tijd van founding father Simon van der Stelt.
Toen kwam het afscheid. Met Fay en Aslam reden we naar een eettent dicht bij Cape Point en hadden een gezellige avond. De volgende dag bracht Aslam ons naar het vliegveld. Toen zat er niets anders meer op: naar Nederland. We denken terug aan geweldige dagen in Kaapstad. En aan een fijne uitwisseling die in de loop van de tijd op gang kwam tussen ons en onze gastheer en -vrouw.
In Nederland zullen we de draad weer oppakken. Dat betekent dat we de komende maanden gaan uitkijken naar een woonplek, eerst iets tijdelijks en daarna een vaste plek. We hopen dat onze volgers genoten hebben van de verslagen die we de afgelopen tijd op dit reisblog hebben gezet en wensen jullie allen veel goeds toe.
-
16 December 2014 - 09:00
Rob En Ria:
Bram en Margriet,
Genoten hebben we zeker van jullie verhalen! Jammer dat jullie je plannen moesten wijzigen maar gezondheid gaat voor alles. Welkom terug in Nederland! -
16 December 2014 - 09:06
Suzanne W:
Mooi verslag weer en wat een mooie laatste weken hebben jullie gehad!
een mooie afsluiter voor nu... Er zullen vast nog vele reizen volgen :)
En de fotos maken het verhaal helemaal compleet, vooral het hupje van Bram hihi... En lekker he wijn proeven!
Een hele goede en veilige reis terug naar zonning NL!
Donderdag 13 graden dus er is nauwelijks een overgang.
X en tot heel snel!
Suzanne -
16 December 2014 - 09:47
Hans:
Welcome Back, beste Bram en Margriet. -
16 December 2014 - 17:24
Hannie Mulder :
Hey lieve mensen genoten hebben we van de verslagen en ook deze laatste is erg mooi verwoord. We hopen jullie binnenkort in levende lijve te zien en de verhalen te horen. Goede reis en een hartelijke welkom in Nederland groet -
16 December 2014 - 18:28
Aline En Annelies:
Liefies, tot snel! take care! xxx
-
16 December 2014 - 19:06
Vincent:
Oh beste Bram en Margriet.
Waarom hebben jullie mij hier niet mee naar toegenomen het mooiste land van de wereld snik vincent maar het is wel mooi om de foto´s te zien. -
17 December 2014 - 20:34
Jacqueline Postma :
Hoi bram en margriet,
Welkom terug.
Ik heb genoten om deel te mogen nemen aan jullie reis,
ook al was het op afstand.
Liefs jacqueline postma
-
17 December 2014 - 21:43
Evelien:
Ha Margriet en Bram,
Het was erg leuk om door jullie mee op reis genomen te worden. Mooie verslagen en prachtige foto's.
Jullie mogen nu weer van Nederland te genieten. Hopelijk vinden jullie weer een mooie plek om te wonen.
groetjes,
Evelien -
18 December 2014 - 00:11
Sylvia:
Welkom terug in NL!
Ik wens jullie een rustig wennen toe en Bram een goed en voorspoedig herstel.
Fijne feestdagen en een mooi nieuwjaar!
Tot ziens, Sylvia -
11 Januari 2015 - 09:55
Thea Kole:
Een welkom in Nederland. Het zal wel even wennen zijn om weer een plekje te vinden.
Wens jullie beiden alle goeds.
Groeten,
Thea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
