Hardlopen onderaan de tempelberg
Door: Bram
Blijf op de hoogte en volg Margriet en Bram
27 Oktober 2014 | Thailand, Chiang Mai
Dag allemaal, het is weer tijd voor een reisverslag van ons. Ik hijg nog na van de inspanningen. Ik heb vanochtend hardgelopen, samen met Margriet. Dat doen we sinds een week of drie. Het parcours ligt pal tegen het universiteitsterrein van Chiang Mai.
Natuurlijk houden we rekening met het warme weer, dus tempo’s die we afgelopen voorjaar in Nederland hadden laten we in Thailand achterwege. Margriet is dan nog weer de meest serieuze van ons stel. Ze heeft haar oortjes in, en laat zich door Evy bij de les houden.
Je traint hier aan de voet van zestienhonderd meter hoge bergen. Die bevinden zich westelijk van de ‘Old City’ zoals het vier eeuwen oude, ommuurde deel van Chiang Mai genoemd wordt, de stad in het noorden van Thailand waar we sinds 29 september verblijven.
Sinds meerdere weken zwemmen we ook regelmatig. En we doen aan yoga. We bewonen een keurig appartement in een flat in de buurt van de universiteit. Onze studio ligt op de zevende etage van deze flat. Op de achtste verdieping is het zwembad. Ernaast staan fitnesswerktuigen. Ik hou er mijn spieren soepel mee.
Eerder was ik bij de monniken. Zij mediteren op een oostflank van een berg waar de Doi Suthep-tempel op ligt, tegen de hoogste top van het bergmassief aan. Maar ik heb het internationaal boeddhistisch centrum bij de tempelberg intussen weer verlaten, en dat betekent dat ik nu samen met Margriet in onze studio woon. Die huren we voor een maand, vanaf begin oktober.
De ligging is geweldig. Kijk ik ‘s morgens door het rechterraam van onze kamer naar buiten, of sta ik vóór op het balkon, dan zie ik tegen het eerste zonnegloren de contouren en de gouden kleuren van de tempel verschijnen. Dagelijks lopen honderden of duizenden pelgrims over het tempelterrein. Daar staat een eeuwenoude pagode met een relikwie van de Boeddha en onderstrepen tal van andere schatten het belang van het heiligdom.
Je komt niet gemakkelijk op de top van het tempelcomplex. Een schitterende trap leidt naar boven. Langs en voor de trap proberen veel verkopers een deel van de omzet mee te pakken.
De stad Chiang Mai heeft een oud centraal gedeelte. Dat segment heeft vierkante geometrische contouren. Maar Chiang Mai ligt behalve aan een rivier ook binnen een cirkel van hoge bergen. Het gebergte loopt naar alle kanten kilometers ver door.
De eerste dagen zaten we nog in het historische Chiang Mai, in een guesthouse. Het was heel gezellig maar we wilden ook de bergen in. Dat had dus verrassende gevolgen. In de richting van Doi Suthep slenterend, kwamen we namelijk langs een budgethotel. Een reclamebord vertelde dat het per dag en per maand te huur was. Een paar dagen later konden we ons gelukkige flatbewoners noemen.
Dat we een maandlang een flat konden huren, kwam ons goed uit, omdat ik nu mijn plekje in het klooster kon innemen - ik was in hetzelfde klooster drie jaar geleden al eens geweest - terwijl Margriet vanuit de flat haar eigen dingen kon doen. Zo huurde ze voor een maand een fiets en deed ze mee aan een kookcursus.
Toen ik het klooster verliet, gingen we samen van alles ondernemen. We maakten leuke fietstochten naar het zuiden en wandelden naar het noorden. Ook gingen we er met de bus op uit. Een driedaagse tocht bracht ons naar Thathon, bij de grens met Myanmar. Met een cab voor acht personen reisden we nog noordelijker. De natuur was mooi. Er woonden oude stammen die hun tradities nog in ere hielden, zoals de Lorcha. Wij bekeken een project bij hen.
Sri Lanka, India, Thailand. We zijn nu bijna vijf maanden op reis. Meestal ging alles prima, soms gaf iets ook spanning. Zie de beschrijving over de val met mijn fiets in Chumphon in het vorige stukje, en hoe ik daardoor in een ziekenhuis belandde.
Hoe zou het aflopen, vanwege mijn shock en verwondingen? Na vier dagen behandeling kon ik het ziekenhuis verlaten. Het leek al met al met een sisser af te lopen, zodat we kort na het ontslag uit het ziekenhuis ook uit ons guesthouse in Chumphon konden vertrekken.
We reisden hierna voor een verblijf van een week naar een tropisch strandparadijsje iets onder Chumphon, van waaruit Margriet (en naar ik hoopte ook ik) in de zee konden leren duiken. Toen er aarzelingen bleven bestaan over dat duiken, wijzigden we onze plannen. Het duiken werd voor dit moment geskipt. In plaats daarvan kozen we ervoor om het zuiden te verlaten en helemaal naar het noorden te reizen!
We vertrokken met de nachttrein naar Bangkok. In deze stad gingen we voor de tweede keer naar de Shanti Lodge. Drie dagen later maakten we weer een reis per trein. Nu overdag en nu eentje van veertien uur, naar het verre noorden, naar Chiang Mai dus!
Mijn verblijf bij de monniken was korter geweest dan ik wilde. Daar had ik een persoonlijke reden voor. Het drukke programma maakte me nogal moe. Ik noem hier de zit- en loopmeditaties iedere dag, het volle programma van ‘s morgens vijf tot de late ligmeditaties in bed, en ‘s middags de reports aan de teacher.
Ik bleef last houden van mijn ogen, die niet goed focusten. Later vroeg een Nederlandse medische instantie om meer onderzoek naar de fysieke en neurologische kanten van mijn ongeluk. Men wilde dat een neurochirurg van het internationale ziekenhuis in Bangkok ernaar keek.
Het mediteren heette vipassana-meditatie. Het aandachtig lopen en in lotushouding zitten was een aanslag op de spieren van je benen en rug. Ik vond het tegelijk ook iets moois hebben. Zo bezig te zijn met wat je bestaan in je opriep, en daar je aandacht aan wijden, bracht me op plekken waar ik anders niet kwam.
Het bracht me dichter bij mezelf, bij mijn verwachtingen en bij de kern van waar ik naar op zoek was. Tegelijk maakte ik op deze manier kennis met de vroomheid van vele generaties boeddhistische wijsheidsleraars die op de tempelberg woonden en werkten, en genoot ik van hun zang in het duizenden jaren oude Sanskriet.
Op 14 oktober gingen Margriet en ik naar Bangkok. De vlucht door het Thaise luchtruim duurde maar een uur. Een taxi stond klaar voor vervoer naar het ziekenhuis in Bangkok. De neurochirurg uit Bangkok las verslagen uit Chumphon, deed onderzoek en stelde vragen.
Zijn conclusie was dat het meeviel en de tijd het meeste zou helen. Ik kreeg pillen voor ‘s nachts. Hij wilde me over een maand terugzien. Ik was opgelucht. Laat ik nu eens leren om niet altijd zo snel negatief te gaan denken!
Het is intussen 27 oktober. De vakantie gaat door. We zitten nog een week in onze flat. Daarna zoeken we iets anders, voor de komende een of twee weken in Chiang Mai. Misschien wordt het iets met drie kamers, want vriendin Hanneke komt binnenkort op bezoek. Margriet zoekt al, ze is vanmiddag op de fiets gesprongen, op speurtocht..
We willen daarna met z’n drieën naar midden-Thailand gaan. Hanneke is een echte reiziger en bovendien een Thailand-kenner, dat moet veel opleveren. Halverwege november gaat ze terug naar Nederland. Dan nemen we afscheid in Bangkok, waar ik rond die datum weer in het ziekenhuis moet zijn. Misschien ziet Margriet dan Aline, die ook al een poosje in Thailand (en Borneo) is. Mogelijk gaan de beide dames dan duiken, in de Golf van Thailand. Ik wil dan een junglegebied opzoeken.
Kort na eind november komt er een eind aan ons Azië-avontuur. Op 3 december wacht een vliegtuig op ons om - via Dubai - ons naar Zuid-Afrika te brengen. We gaan naar een nieuw continent. Gaan we ook nieuwe avonturen tegemoet? Vast wel. Avonturen zijn overal.
Hoe ze verlopen, weten we niet. Hoe tijdens je reis je weg zal gaan ook niet. Paulo Coelho schreef al: “Pas als je de moed toont je weg te gaan, toont de weg zich aan jou". Toch maar een groet aan het eind van dit stukje. Tot in Afrika!
Natuurlijk houden we rekening met het warme weer, dus tempo’s die we afgelopen voorjaar in Nederland hadden laten we in Thailand achterwege. Margriet is dan nog weer de meest serieuze van ons stel. Ze heeft haar oortjes in, en laat zich door Evy bij de les houden.
Je traint hier aan de voet van zestienhonderd meter hoge bergen. Die bevinden zich westelijk van de ‘Old City’ zoals het vier eeuwen oude, ommuurde deel van Chiang Mai genoemd wordt, de stad in het noorden van Thailand waar we sinds 29 september verblijven.
Sinds meerdere weken zwemmen we ook regelmatig. En we doen aan yoga. We bewonen een keurig appartement in een flat in de buurt van de universiteit. Onze studio ligt op de zevende etage van deze flat. Op de achtste verdieping is het zwembad. Ernaast staan fitnesswerktuigen. Ik hou er mijn spieren soepel mee.
Eerder was ik bij de monniken. Zij mediteren op een oostflank van een berg waar de Doi Suthep-tempel op ligt, tegen de hoogste top van het bergmassief aan. Maar ik heb het internationaal boeddhistisch centrum bij de tempelberg intussen weer verlaten, en dat betekent dat ik nu samen met Margriet in onze studio woon. Die huren we voor een maand, vanaf begin oktober.
De ligging is geweldig. Kijk ik ‘s morgens door het rechterraam van onze kamer naar buiten, of sta ik vóór op het balkon, dan zie ik tegen het eerste zonnegloren de contouren en de gouden kleuren van de tempel verschijnen. Dagelijks lopen honderden of duizenden pelgrims over het tempelterrein. Daar staat een eeuwenoude pagode met een relikwie van de Boeddha en onderstrepen tal van andere schatten het belang van het heiligdom.
Je komt niet gemakkelijk op de top van het tempelcomplex. Een schitterende trap leidt naar boven. Langs en voor de trap proberen veel verkopers een deel van de omzet mee te pakken.
De stad Chiang Mai heeft een oud centraal gedeelte. Dat segment heeft vierkante geometrische contouren. Maar Chiang Mai ligt behalve aan een rivier ook binnen een cirkel van hoge bergen. Het gebergte loopt naar alle kanten kilometers ver door.
De eerste dagen zaten we nog in het historische Chiang Mai, in een guesthouse. Het was heel gezellig maar we wilden ook de bergen in. Dat had dus verrassende gevolgen. In de richting van Doi Suthep slenterend, kwamen we namelijk langs een budgethotel. Een reclamebord vertelde dat het per dag en per maand te huur was. Een paar dagen later konden we ons gelukkige flatbewoners noemen.
Dat we een maandlang een flat konden huren, kwam ons goed uit, omdat ik nu mijn plekje in het klooster kon innemen - ik was in hetzelfde klooster drie jaar geleden al eens geweest - terwijl Margriet vanuit de flat haar eigen dingen kon doen. Zo huurde ze voor een maand een fiets en deed ze mee aan een kookcursus.
Toen ik het klooster verliet, gingen we samen van alles ondernemen. We maakten leuke fietstochten naar het zuiden en wandelden naar het noorden. Ook gingen we er met de bus op uit. Een driedaagse tocht bracht ons naar Thathon, bij de grens met Myanmar. Met een cab voor acht personen reisden we nog noordelijker. De natuur was mooi. Er woonden oude stammen die hun tradities nog in ere hielden, zoals de Lorcha. Wij bekeken een project bij hen.
Sri Lanka, India, Thailand. We zijn nu bijna vijf maanden op reis. Meestal ging alles prima, soms gaf iets ook spanning. Zie de beschrijving over de val met mijn fiets in Chumphon in het vorige stukje, en hoe ik daardoor in een ziekenhuis belandde.
Hoe zou het aflopen, vanwege mijn shock en verwondingen? Na vier dagen behandeling kon ik het ziekenhuis verlaten. Het leek al met al met een sisser af te lopen, zodat we kort na het ontslag uit het ziekenhuis ook uit ons guesthouse in Chumphon konden vertrekken.
We reisden hierna voor een verblijf van een week naar een tropisch strandparadijsje iets onder Chumphon, van waaruit Margriet (en naar ik hoopte ook ik) in de zee konden leren duiken. Toen er aarzelingen bleven bestaan over dat duiken, wijzigden we onze plannen. Het duiken werd voor dit moment geskipt. In plaats daarvan kozen we ervoor om het zuiden te verlaten en helemaal naar het noorden te reizen!
We vertrokken met de nachttrein naar Bangkok. In deze stad gingen we voor de tweede keer naar de Shanti Lodge. Drie dagen later maakten we weer een reis per trein. Nu overdag en nu eentje van veertien uur, naar het verre noorden, naar Chiang Mai dus!
Mijn verblijf bij de monniken was korter geweest dan ik wilde. Daar had ik een persoonlijke reden voor. Het drukke programma maakte me nogal moe. Ik noem hier de zit- en loopmeditaties iedere dag, het volle programma van ‘s morgens vijf tot de late ligmeditaties in bed, en ‘s middags de reports aan de teacher.
Ik bleef last houden van mijn ogen, die niet goed focusten. Later vroeg een Nederlandse medische instantie om meer onderzoek naar de fysieke en neurologische kanten van mijn ongeluk. Men wilde dat een neurochirurg van het internationale ziekenhuis in Bangkok ernaar keek.
Het mediteren heette vipassana-meditatie. Het aandachtig lopen en in lotushouding zitten was een aanslag op de spieren van je benen en rug. Ik vond het tegelijk ook iets moois hebben. Zo bezig te zijn met wat je bestaan in je opriep, en daar je aandacht aan wijden, bracht me op plekken waar ik anders niet kwam.
Het bracht me dichter bij mezelf, bij mijn verwachtingen en bij de kern van waar ik naar op zoek was. Tegelijk maakte ik op deze manier kennis met de vroomheid van vele generaties boeddhistische wijsheidsleraars die op de tempelberg woonden en werkten, en genoot ik van hun zang in het duizenden jaren oude Sanskriet.
Op 14 oktober gingen Margriet en ik naar Bangkok. De vlucht door het Thaise luchtruim duurde maar een uur. Een taxi stond klaar voor vervoer naar het ziekenhuis in Bangkok. De neurochirurg uit Bangkok las verslagen uit Chumphon, deed onderzoek en stelde vragen.
Zijn conclusie was dat het meeviel en de tijd het meeste zou helen. Ik kreeg pillen voor ‘s nachts. Hij wilde me over een maand terugzien. Ik was opgelucht. Laat ik nu eens leren om niet altijd zo snel negatief te gaan denken!
Het is intussen 27 oktober. De vakantie gaat door. We zitten nog een week in onze flat. Daarna zoeken we iets anders, voor de komende een of twee weken in Chiang Mai. Misschien wordt het iets met drie kamers, want vriendin Hanneke komt binnenkort op bezoek. Margriet zoekt al, ze is vanmiddag op de fiets gesprongen, op speurtocht..
We willen daarna met z’n drieën naar midden-Thailand gaan. Hanneke is een echte reiziger en bovendien een Thailand-kenner, dat moet veel opleveren. Halverwege november gaat ze terug naar Nederland. Dan nemen we afscheid in Bangkok, waar ik rond die datum weer in het ziekenhuis moet zijn. Misschien ziet Margriet dan Aline, die ook al een poosje in Thailand (en Borneo) is. Mogelijk gaan de beide dames dan duiken, in de Golf van Thailand. Ik wil dan een junglegebied opzoeken.
Kort na eind november komt er een eind aan ons Azië-avontuur. Op 3 december wacht een vliegtuig op ons om - via Dubai - ons naar Zuid-Afrika te brengen. We gaan naar een nieuw continent. Gaan we ook nieuwe avonturen tegemoet? Vast wel. Avonturen zijn overal.
Hoe ze verlopen, weten we niet. Hoe tijdens je reis je weg zal gaan ook niet. Paulo Coelho schreef al: “Pas als je de moed toont je weg te gaan, toont de weg zich aan jou". Toch maar een groet aan het eind van dit stukje. Tot in Afrika!
-
27 Oktober 2014 - 09:13
Marijke Vd Bos:
Beste Bram en Margriet,
We missen jullie in Emmaus! We liepen gisteren nog langs jullie huis en vroegen ons af of jullie naar Ede terugkomen. Maar jullie leven in het 'nu' en zijn daar helemaal niet mee bezig natuurlijk. Dat gezegd hebbend en jullie reisverslag lezend begrijp ik waarom jullie op reis zijn. Wat een ander leven, wat een indrukken. Ik ben heel benieuwd wat deze ervaringen met jullie doen. Leuk om te lezen dat jullie ook je eigen dingen doen.
Een fijne tijd in Thailand nog en wees voorzichtig!
Hartelijke groet, Marijke -
27 Oktober 2014 - 09:47
Suzanne:
Wow.. Mooi verhaal.. mooie foto's.. mooie quote van Paulo... Ben stiekem een klein beetje jaloers op al jullie reis avonturen.
Ja... het begint bij mij weer te kriebelen :)
En wat een mooi appartement hebben jullie joh! Met zwembad en fitness! Lekker is dat he om voor een langere tijd ergens te verblijven he. Niet elke dag je backpack weer in en uit pakken.
Geniet van jullie reis!
x suzanne -
27 Oktober 2014 - 09:57
Hans Reedijk:
Hoi Margriet en Bram
Langzamerhand raakt hier de zomer ten einde. Een kruisspin is al wekenlang drukdoende om haar net op orde te houden. Ook het pastoresteam maakt zich hier op voor de vacante periode.
Goed om te horen dat de gevolgen van je fietsongeluk gelukkig meevallen. Nu eerst nog naar Midden-Thailand en dan de sprong naar een ander continent. Ben benieuwd naar jullie impressies hoe het reizen in Afrika bevalt. Misschien wel heel anders of toch overeenkomsten?
We zullen het vast van jullie horen. Heel veel reisplezier toegewenst en pas goed op jezelf en op elkaar.
Hartelijke groeten van Hans -
27 Oktober 2014 - 11:09
De Polletjes:
Lieve pa en Margriet,
Leuk om weer met jullie mee te lezen.
Samen met de andere lezers zijn we benieuwd naar jullie ervaringen in Afrika.
Mochten jullie Aline ontmoeten, geef haar maar een knuffel van ons -
27 Oktober 2014 - 12:39
Aline:
Mooi verhaal weer zeg! Hoe reageert de buurt op hun nieuwe buren? stoer dat jullie het hardlopen niet opgeven in zo'n warm land ook! Wie weet tot volgende maand!! xx -
27 Oktober 2014 - 15:38
Jacqueline :
hoi margriet en bram
wat een belevenissen allemaal soms wel heftig maar margriet top dat je ook op kookles gaat dus ik ben benieuwd wat we dan eten als jullie weer in nederland zijn
heelveel lieve groetjes van jacqueline -
27 Oktober 2014 - 19:58
Hennie Schoon:
Fijn om weer een reisverslag te lezen. Jullie hebben een heftige periode achter de rug, maar gelukkig gaat het weer goed.
Een hele fijne tijd met Hanneke.
Liefs van pa en ma
-
27 Oktober 2014 - 20:39
Evelien:
Ha Margriet en Bram,
Wat leuk om met jullie mee te reizen. Bijzonder om in een hele andere cultuur te leven.
Ben benieuwd naar jullie Afrika ervaring. Goede reis en geniet van al het moois.
groetjes,
Evelien -
03 November 2014 - 20:59
Bert:
Ha die Pa en Margriet,
Na het lezen van dit verslag zijn we weer helemaal op de hoogte van de hoogte van de bergen ;-)
en van de vele belevenissen, die jullie hebben meegemaakt! Leuk ook om de foto's te zien, die een
goed beeld geven van waar het geschrevene over gaat. We zijn erg benieuwd naar wat Zuid-Afrika
jullie gaat geven en laten zien!!! Jaren geleden waren Janneke en ik in Zuid- Afrika en dat was echt
een hele mooie ervaring om mee te maken!!! Maar goed... we wachten geduldig het volgende verslag
af en merken dan vanzelf wel waar jullie dan precies zijn en wat de plannen/ belevenissen worden!
Het ga jullie goed!
Heel veel liefs en groetjes,
Bert & Janneke, Christiaan, Dani en Manuel. -
06 November 2014 - 12:39
Anja:
Hallo Bram en Margriet
Gelukkig gaat alles weer naar wens,en gaan jullie heerlijk genieten van het mooie Thailand.
Veel plezier met jullie vriendin
Dit zal wel heel leuk zijn bekende
Ga genieten en Margriet wat zie je er goed uit
Heel veel plezier
Groetjes Anja -
11 November 2014 - 14:33
Ims:
Hey Margriet en Bram,
Bedankt voor je kaart, Margriet!
Een grote verrassing!
Ik word wel steeds meer jaloers op jullie prachtige reiservaringen. Daar kan geen openluchtmuseum tegenop!
Goede reis naar Afrika!
Groetjes, Ims
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
